Mijn eerste paniekaanval heb ik gehad toen ik 16 jaar was. Dat was een hele heftige ervaring. Ik kreeg geen lucht meer, had pijn op mijn borstkast en ik wist niet wat er toen aan het gebeuren was. Niemand heeft ooit uitgelegd dat het een paniekaanval was en dat het gewoon weer vanzelf overgaat. Tijdens mijn opleiding voedings- en dieetkunde zijn door de stress de paniekaanvallen erger geworden. Ik wist toen nog niet dat het paniekaanvallen waren. Ik durfde er ook met niemand over praten want ik voelde me niet "normaal" en ik schaamde me er voor.  

Toen ik een relatie breuk moest verwerken, zijn deze paniekaanvallen eigenlijk ontploft en werden zelf zo erg dat ik het moeilijk vond om buiten te komen. Toen is ook de angststoornis ontstaan. Een angststoornis is eigenlijk dat je bang bent om een paniekaanval te krijgen en daardoor ook bepaalde dingen mijd. Dat was een hele moeilijke en heftige periode voor mij. Ik voelde mij een mislukkeling en ik dacht dat het nooit meer beter zou worden. Door exposure therapie en yoga zijn de klachten toen minder geworden. 

​

Ik was heel ongelukkig in mijn leven en toen manifesteerde ik in 2022 een burn-out. Sindsdien heb ik terug meer paniekaanvallen en is de angststoornis ook terug gekomen en was het moeilijk om buiten te komen. vb. naar de kapper gaan vond ik zeer moeilijk, ik was enorm zenuwachtig, angstig om een paniekaanval te krijgen, over te geven (dat heb ik dus wel eens als ik een paniekaanval heb) en het vergde ook veel energie om er naartoe te gaan. Als ik van zo'n afspraak terug kwam, dan kon ik de rest van de dag niets meer doen. Ik heb er toen ook nog een depressie bovenop gekregen.